"You am Matties!"
Door: Matties
Blijf op de hoogte en volg Matties
28 Januari 2007 | Nepal, Kathmandu
Wat een drukke laatste weken in Nepal! Nadat ik terugkwam van mijn trekking had ik direct een nieuwe missie: hoe vind ik in deze laatste paar dagen een nuttige besteding voor de €545,-(!) die ik dankzij de Louise de Colignyschool, mijn lieve buurvrouw en een toffe vriendin van mijn moeder op m'n rekening gestort had gekregen?! Gelukkig had ik wel een aantal ideeën wat ik ermee kon gaan doen: voor de school nieuwe schooldeuren, sloten, educatieve posters voor in de klas, ijzeren voetbalgoaltjes, badmintonrackets en frisbee's, en voor alle 50 kids schriftjes, schoolboeken en etuitjes met pennen en potloden gekocht!
Maar aangezien €545,- in Nepal onwijs veel geld is (47.000 roepies!), bleek dat ik na al deze aankopen gewoon nog netjes meer dan de helft van al dat geld over had!! Lichtelijke paniek! Nooit gedacht dat ik nog es problemen zou hebben om van m'n geld af te komen! Gelukkig kwam Su al snel met het idee om de kids allemaal een nieuw uniform kado te doen...! Dat zag ik wel zitten, aangezien veel leerlingen in kapotte, oude kleren liepen, het geld zo direct bij hen terecht zou komen en m'n budget er zo wat sneller doorheen zou gaan (een goed schrift kost hier namelijk slechts 30 cent en een pen 10 cent).
M'n directeur vond 't een uitstekend plan, en samen met hem en z'n vrouw zijn we de stad ingegaan om in een klein winkeltje stof voor de broeken, rokken en shirts te kopen. Erg handig dat die twee met me mee kwamen, aangezien ik anders als bleekneus waarschijnlijk het dubbele had kunnen betalen! Na flink nepalees afdingen konden we de beste kwaliteit stof voor een goede prijs meenemen. Nadat we op de terugweg nog 50 sweaters hadden gekocht, moest de stof naar de kleermaker. En natuurlijk niet zomaar 1tje... Nadat alle leerlingen 's ochtendsvroeg waren opgemeten, hebben maar liefst 5 kleermakers 3 dagen lang op heerlijk ouderwetse trapnaaimachines aan de uniformpjes zitten werken! Voor, in totaal, natuurlijk niet meer dan 60 euro! :)
Even een leuke bijkomstigheid: toen ze in het dorp te horen kregen dat er de volgende dag kleermakers naar school zouden komen om maten op te meten voor de gratis schooluniformpjes, groeide de school spontaan met 5 leerlingen!:p Klinkt misschien dubieus, maar het aan moeten schaffen van de verplichte schooluniformen is voor sommige gezinnen een dermate hoge drempel dat ze er voor kiezen om hun kinderen dan maar thuis te laten. Nu ze deze uniformpjes gratis hebben gekregen, kunnen ze hun kinderen ineens wel naar school laten gaan...mooi toch?!!
Na de plaatsing van de nieuwe voetbalgoaltjes heeft de Kalika ArenA in de omgeving trouwens een enorme status opgebouwd en kon het natuurlijk niet lang duren voordat de allerlaatste interland Nepal - Nederland hier plaats zou vinden! Ondergetekende kan met veel trots melden dat Nederland deze laatste kraker met 3-2 binnen heeft weten te slepen, en dat die lange blonde zowaar ook het eerste doelpunt wist te scoren! Het spreekwoordelijke publiek stond op de spreekwoordelijke banken!! Inderdaad, kan niet helemaal ontkennen dat ik niet een ietsiepietsie trots was...;) Afgezien van de winst was het erg fijn om de kinderen zo'n plezier te zien hebben met hun nieuwe goaltjes...is toch wat leuker en echter dan de 4 hoopjes stenen die ze normaal gebruikten!
En toen was ie daar ineens, m'n laatste schooldag! Nadat we met een groep kinderen de uniformpjes en schoolmaterialen de berg op hadden gedragen, kon ik één voor één iedere leerling een pakketje geven met daarin een nieuw uniform, een nieuw engels schoolboek (voor de leerlingen die dat nog niet hadden), 2 schriftjes, een etuitje met 2 pennen, 2 potloden, een gummetje & een puntenslijper en nog wat stikkers, bellenblaas en ballonnen, just for fun...:) Na 3 maanden lang zoveel plezier met die kinderen te hebben gehad, gaf het me zo'n goed gevoel om dit voor ze te doen...wat waren ze blij; allemaal maakten ze netjes een kleine buiging toen ze hun pakketje kregen, en renden ze direct weg om hun nieuwe kleren aan te trekken! Heel mooi, die trotse gezichtjes boven die nieuwe uniformpjes!
En tsja, toen was het hun beurt... In Nepal betuigen ze hun dank in dit soort situaties altijd met een ceremonie waarbij iedereen naar voren mag komen om een bloemenkrans om je nek heen te hangen en vervolgens een klein beetje rood poeder op je hoofd te smeren. Een klein beetje?! Ja LATERRRR!! Niet deze kinderen!! Na een paar leerlingen zag ik al zo rood dat Bassie er een behoorlijk puntje aan zou kunnen zuigen, en had ik zoveel bloemen aan m'n nek hangen dat m'n rug er serieus pijn van begon te doen! Geeft nix, levert weer leuke foto's op...ga gerust je gang en lach me lekker uit, ik zou hetzelfde bij jullie doen;)! Na afloop van de ceremonie zijn de kinderen luid zingend nog een heel stuk met me de berg afgelopen...dat was waarschijnlijk het mooiste moment dat ik daar heb meegemaakt: aan iedere hand 2 kinderen, de rest druk joelend om me heen terwijl ze allerlei spreekkoren aan het aanheffen waren...: "We want Matties!", "Holland Holland!"...beetje jammer om even later als hun Engels-leraar te moeten horen dat ze het vol overtuiging presteerden om in een spreekkoor van 3 woorden tòch nog een grammaticale fout te proppen...: "You am Matties!!" klonk het uit 50 keeltjes terwijl we in een dolle stoet van de berg afdaalden...:) Heb nix gezegd natuurlijk...:)
En om deze drukke dagen even goed af te toppen ben ik samen met Su wederom in zo'n klein koekblik-vliegtuigje gestapt, en hebben we ons langs de Sagarmatha, oftewel de Mount Everest laten vliegen!! Zomaar even langs het hoogste puntje van de wereld...! The Top Of The World!!
Bizar joh, om de Himalaya-range zo vanuit de lucht voor je te zien liggen, het was net een enorme golf met witte schuimkoppen die aan kwam rollen...geheel nepali-style mochten we ook allemaal zonder problemen de cockpit inlopen om wat met de piloot te kletsen en van een nog beter uitzicht te kunnen genieten...;)
Nou lieverds, m'n 3 maanden Nepal zitten er al bijna op nu! Eigenlijk een gek gevoel; het is net alsof ik nu voor de tweede keer een thuisfront verlaat en opnieuw op reis ga...Nepal als een veilige basis in een nog steeds vrijwel onbekend continent. Tijd om daar verandering in te brengen! Dinsdag vertrek ik samen met Su-Anne voor 2 weken richting Delhi, India! Er zal zoveel zijn dat ik ga missen; de terrasjes aan het meer in Pokhara, de smalle drukke straatjes van Kathmandu, de verkopers die je hun kleine winkeltjes in proberen te lokken, het lekkere weer en zachte klimaat, de vriendelijkheid van de bevolking, het lekkere eten, de schitterende vergezichten, de prachtige natuur...maar bovenal de lieve oprechte gezichtjes van de kinderen in Astam...wat fijn dat ik ze (met hulp vanuit Nederland) zo heb kunnen helpen! Wat een mooie tijd...
But for now, India...here we come!
Maar aangezien €545,- in Nepal onwijs veel geld is (47.000 roepies!), bleek dat ik na al deze aankopen gewoon nog netjes meer dan de helft van al dat geld over had!! Lichtelijke paniek! Nooit gedacht dat ik nog es problemen zou hebben om van m'n geld af te komen! Gelukkig kwam Su al snel met het idee om de kids allemaal een nieuw uniform kado te doen...! Dat zag ik wel zitten, aangezien veel leerlingen in kapotte, oude kleren liepen, het geld zo direct bij hen terecht zou komen en m'n budget er zo wat sneller doorheen zou gaan (een goed schrift kost hier namelijk slechts 30 cent en een pen 10 cent).
M'n directeur vond 't een uitstekend plan, en samen met hem en z'n vrouw zijn we de stad ingegaan om in een klein winkeltje stof voor de broeken, rokken en shirts te kopen. Erg handig dat die twee met me mee kwamen, aangezien ik anders als bleekneus waarschijnlijk het dubbele had kunnen betalen! Na flink nepalees afdingen konden we de beste kwaliteit stof voor een goede prijs meenemen. Nadat we op de terugweg nog 50 sweaters hadden gekocht, moest de stof naar de kleermaker. En natuurlijk niet zomaar 1tje... Nadat alle leerlingen 's ochtendsvroeg waren opgemeten, hebben maar liefst 5 kleermakers 3 dagen lang op heerlijk ouderwetse trapnaaimachines aan de uniformpjes zitten werken! Voor, in totaal, natuurlijk niet meer dan 60 euro! :)
Even een leuke bijkomstigheid: toen ze in het dorp te horen kregen dat er de volgende dag kleermakers naar school zouden komen om maten op te meten voor de gratis schooluniformpjes, groeide de school spontaan met 5 leerlingen!:p Klinkt misschien dubieus, maar het aan moeten schaffen van de verplichte schooluniformen is voor sommige gezinnen een dermate hoge drempel dat ze er voor kiezen om hun kinderen dan maar thuis te laten. Nu ze deze uniformpjes gratis hebben gekregen, kunnen ze hun kinderen ineens wel naar school laten gaan...mooi toch?!!
Na de plaatsing van de nieuwe voetbalgoaltjes heeft de Kalika ArenA in de omgeving trouwens een enorme status opgebouwd en kon het natuurlijk niet lang duren voordat de allerlaatste interland Nepal - Nederland hier plaats zou vinden! Ondergetekende kan met veel trots melden dat Nederland deze laatste kraker met 3-2 binnen heeft weten te slepen, en dat die lange blonde zowaar ook het eerste doelpunt wist te scoren! Het spreekwoordelijke publiek stond op de spreekwoordelijke banken!! Inderdaad, kan niet helemaal ontkennen dat ik niet een ietsiepietsie trots was...;) Afgezien van de winst was het erg fijn om de kinderen zo'n plezier te zien hebben met hun nieuwe goaltjes...is toch wat leuker en echter dan de 4 hoopjes stenen die ze normaal gebruikten!
En toen was ie daar ineens, m'n laatste schooldag! Nadat we met een groep kinderen de uniformpjes en schoolmaterialen de berg op hadden gedragen, kon ik één voor één iedere leerling een pakketje geven met daarin een nieuw uniform, een nieuw engels schoolboek (voor de leerlingen die dat nog niet hadden), 2 schriftjes, een etuitje met 2 pennen, 2 potloden, een gummetje & een puntenslijper en nog wat stikkers, bellenblaas en ballonnen, just for fun...:) Na 3 maanden lang zoveel plezier met die kinderen te hebben gehad, gaf het me zo'n goed gevoel om dit voor ze te doen...wat waren ze blij; allemaal maakten ze netjes een kleine buiging toen ze hun pakketje kregen, en renden ze direct weg om hun nieuwe kleren aan te trekken! Heel mooi, die trotse gezichtjes boven die nieuwe uniformpjes!
En tsja, toen was het hun beurt... In Nepal betuigen ze hun dank in dit soort situaties altijd met een ceremonie waarbij iedereen naar voren mag komen om een bloemenkrans om je nek heen te hangen en vervolgens een klein beetje rood poeder op je hoofd te smeren. Een klein beetje?! Ja LATERRRR!! Niet deze kinderen!! Na een paar leerlingen zag ik al zo rood dat Bassie er een behoorlijk puntje aan zou kunnen zuigen, en had ik zoveel bloemen aan m'n nek hangen dat m'n rug er serieus pijn van begon te doen! Geeft nix, levert weer leuke foto's op...ga gerust je gang en lach me lekker uit, ik zou hetzelfde bij jullie doen;)! Na afloop van de ceremonie zijn de kinderen luid zingend nog een heel stuk met me de berg afgelopen...dat was waarschijnlijk het mooiste moment dat ik daar heb meegemaakt: aan iedere hand 2 kinderen, de rest druk joelend om me heen terwijl ze allerlei spreekkoren aan het aanheffen waren...: "We want Matties!", "Holland Holland!"...beetje jammer om even later als hun Engels-leraar te moeten horen dat ze het vol overtuiging presteerden om in een spreekkoor van 3 woorden tòch nog een grammaticale fout te proppen...: "You am Matties!!" klonk het uit 50 keeltjes terwijl we in een dolle stoet van de berg afdaalden...:) Heb nix gezegd natuurlijk...:)
En om deze drukke dagen even goed af te toppen ben ik samen met Su wederom in zo'n klein koekblik-vliegtuigje gestapt, en hebben we ons langs de Sagarmatha, oftewel de Mount Everest laten vliegen!! Zomaar even langs het hoogste puntje van de wereld...! The Top Of The World!!
Bizar joh, om de Himalaya-range zo vanuit de lucht voor je te zien liggen, het was net een enorme golf met witte schuimkoppen die aan kwam rollen...geheel nepali-style mochten we ook allemaal zonder problemen de cockpit inlopen om wat met de piloot te kletsen en van een nog beter uitzicht te kunnen genieten...;)
Nou lieverds, m'n 3 maanden Nepal zitten er al bijna op nu! Eigenlijk een gek gevoel; het is net alsof ik nu voor de tweede keer een thuisfront verlaat en opnieuw op reis ga...Nepal als een veilige basis in een nog steeds vrijwel onbekend continent. Tijd om daar verandering in te brengen! Dinsdag vertrek ik samen met Su-Anne voor 2 weken richting Delhi, India! Er zal zoveel zijn dat ik ga missen; de terrasjes aan het meer in Pokhara, de smalle drukke straatjes van Kathmandu, de verkopers die je hun kleine winkeltjes in proberen te lokken, het lekkere weer en zachte klimaat, de vriendelijkheid van de bevolking, het lekkere eten, de schitterende vergezichten, de prachtige natuur...maar bovenal de lieve oprechte gezichtjes van de kinderen in Astam...wat fijn dat ik ze (met hulp vanuit Nederland) zo heb kunnen helpen! Wat een mooie tijd...
But for now, India...here we come!
-
28 Januari 2007 - 13:35
Chantal:
Heyy Tiesje. Wat ontzettend mooi werk! :) ben trots op je jochie. Ik sta inmiddels weer met beide beentjes op Nederlandse bodem. Das op zich ook alweer een hele prestatie natuurlijk. Geniet, snuif, kijk en luister zoveel je nog kan! Niet teveel snuiven in India raad ik je aan. Maar je snapt wat ik bedoel; het is ZO om! :) -
28 Januari 2007 - 14:24
Malou:
he ola matties!
ben weer veilig in Nederland... *zucht*
heel veel plzier op reis en let goed op me ( en jouw :P Suutje! )
kus Malou -
28 Januari 2007 - 15:25
Huub:
superleuk stukje!!! en droge onderschriften bij de foto's haha :) Veel plezier bro komende weken! -
28 Januari 2007 - 18:30
Tonny:
Hoi Ties, goed gedaan jochie. Je hebt ze daar héél erg blij gemaakt. Voelt altijd goed hè? :)
Nu weer maar eens op weg naar het onbekende.... ben benieuwd wat er nu nog allemaal op je pad zal komen. Groetjes, enneh ....rustig aan hè :) -
28 Januari 2007 - 22:00
Foek:
Heeey Ties, mag je iemand anders z'n geld uitgeven en dan is dat nog een probleem ook. Hmmm... Hahaha, echt superstoer dat je zoveel hebt kunnen doen voor die kids. En dat rood staat je goed :) Succes nog daar!!! -
29 Januari 2007 - 15:07
Tante Janneke:
Wat doe je het goed.
Het is super om telezen.Nog veel plezier. -
31 Januari 2007 - 11:41
Mientje:
Ha Matties,
Het is super, wat je hebt gepresteerd in Nepal.Je bent een gigantische ervaring rijker.Nu omschakelen in Delhi...????
Oeps, ik lees de verhalen wel..dat wordt weer een totaal andere beleving.
Erg veel plezier.
Namastè,M.Macho -
01 Februari 2007 - 10:12
Jacqueline:
Hoi Matties
Ik heb genoten van je reisverslag. Geweldig zo'n afscheid.! Fijn dat jullie zoveel voor de kinderen konden betekenen, en andersom natuurlijk.Leuk die mooie foto's erbij,ontroerend Matties.
Veel plezier, en een hele goeie reis samen met Sue,gezellie hoor!
x jacq. -
01 Februari 2007 - 17:15
Oma Corrie En Mam:
Hi Ties. Net met Oma de foto's bekeken.
'Ik bin ontzettend grôôs op um. Za je dat schrieven?', was haar reactie...
Wij zijn hier thuis ontzettend blij met al dat digitale verkeer, maar die postbode die onze pakjes zou bezorgen...Laat ik 'm niet tegenkomen!! :@ X Sj -
01 Februari 2007 - 18:59
Viool:
Man... sprakeloos.... super onwijs gaaf! Heel veel plezier op je volgende reis!!!
Dikke kus -
01 Februari 2007 - 20:13
Dorien Suichies:
Heb net ontzettend genoten van je verhalen. Ik ga 17 maart ook naar Nepal en ook met Cross Borders! Helemaal geweldig! Kriebels in mijn buik, zo'n zin om te gaan!
Ik wens je nog een fijne tijd daar!
Groetjes Dorien -
05 Februari 2007 - 14:03
Honeyka!:
He ietsje pietsje waar zit mijn matiesje?
mooi verhaal. hier zo, ben benieuwd waar je uithangt en of het een beetje bevalt.. maar ik kan me wel een kleine uber romantische voorstelling maken..
maar zoals je merkt, ik hou je in de gaten...
Hier aa vet relaxt. gister marjan uitgezwaaid en nu ben ik weer op mezelf aangewezen. gelukkig dat dat toneel groepje van mij heel veel lol met zich meebrengt. men ze wouden me heel graag de grot in hun dorp laten zien, dus ik mee, nou twee uur lang door de meest krappe tunneltjes geteigerd en geklauterd. serieus zo krap dat ik blij was dat ik mijn broek onderweg niet verloor, Jaa ik denk dat je heel hard zou hebben gelachen toen ik uit die tunnel kwam.
kortom, het gaat goed. doe maar liefs en een knuffel aan suu en dan ga ik hier nu een lekker filmpje kijken. lang leve kathmandu met zijn mogelijkheden.
Lieve Matties ik weet niet wat ik je moet wensen want in mijn verbeelding heb je alles wat je hartje begeert, dus gewoon maar veel liefs
Hanneke -
06 Februari 2007 - 21:31
Dads:
Schitterend om allemaal te lezen, maar zit er continuiteit in of is alles over een tijdje weer zoals in he begin. Affijn eerst maar eens lekker vakantie houden & dads is still watching You almighty Ties. -
21 Februari 2007 - 20:45
Lia Verniel:
Hoi Matties,
Vanavond is Uk weer onder het mes (lees schaar) geweest en dan komt natuurlijk jouw reis ter sprake. Erg leuk te horen dat je met de financiële steun uit Nederland zoveel voor de school daar hebt kunnen doen.
Vrienden met Am. Collies hebben een stichting opgericht en die ondersteunen zo ook een school in India, ik ben uiteraard donateur geworden. Kijk maar eens op www.kashimandir.org, 't
project zal je vast wel interesseren. Groetjes,
(en vast wel een pootje namens Uk),
Lia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
